General Methodology of Science

Wykłady i ćwiczenia są prezentacją i omówieniem tradycyjnej problematyki metodologii nauk. Sprowadza się ona do charakterystyki podejmowanych w nauce czynności wiedzotwórczych oraz do charakterystyki ich rezultatów, w postaci teorii naukowych. Zajęcia mają przybliżyć słuchaczom teorię sposobów zdobywania wartościowego poznania w nauce oraz uczyć ich jak organizować, programować i realizować w praktyce, tego rodzaju poznanie. Uwzględniane w tradycyjnej metodologii nauk czynności wiedzotwórcze dzieli się zwykle na trzy grupy: 1) wstępne, 2) właściwe i 3) budowanie teorii.

Wykłady i ćwiczenia są prezentacją i omówieniem tradycyjnej problematyki metodologii nauk. Sprowadza się ona do charakterystyki podejmowanych w nauce czynności wiedzotwórczych oraz do charakterystyki ich rezultatów, w postaci teorii naukowych. Zajęcia mają przybliżyć słuchaczom teorię sposobów zdobywania wartościowego poznania w nauce oraz uczyć ich jak organizować, programować i realizować w praktyce, tego rodzaju poznanie. Uwzględniane w tradycyjnej metodologii nauk czynności wiedzotwórcze dzieli się zwykle na trzy grupy: 1) wstępne, 2) właściwe i 3) budowanie teorii. Pierwszy blok tematyczny prezentowany na zajęciach omawia sposoby uzasadniania zdań w nauce (wykłady: 2-7). Dotyczy więc właściwych czynności wiedzotwórczych. Zaprezentowane tu zostaną bezpośrednie sposoby uzasadniania zdań takie, jak doświadczenie, konwencja terminologiczna, intuicja, czy autorytet oraz pośrednie, w postaci podstawowych typów rozumowań stosowanych w nauce. Problematyka ta zostanie zaprezentowana w ujęciu historycznym na tle sporu między indukcjonizmem a hipotetyzmem. Ten cykl tematyczny zostanie zamknięty omówieniem pojęcia wyjaśniania naukowego i zaprezentowania podstawowych jego modeli. Kolejny blok zagadnień dotyczy struktury teorii naukowych (wykłady: 8-12). Poza charakterystyką takich pojęć, jak teoria naukowa, prawo nauki, model, zostanie przedyskutowana tu rola wstępnych czynności wiedzotwórczych, do których zalicza się definiowanie, klasyfikowanie i porządkowanie. Poszczególne klasyczne rozróżnienia typów nauk i ich odmienności metodologiczne zostaną omówione w ostatnim bloku zajęć (wykłady: 13-15).

K. Ajdukiewicz, Logika pragmatyczna, Warszawa 1965,

The Blackwell Guide to the Philosophy of Science, (ed. P. Machamer and M. Silberstein), Malden-Oxford 2001,

A Companion to the Philosophy of Science, (ed. W. H. Newton-Smith), Malden-Oxford 2001,

A. Grobler, Metodologia nauk, Kraków 2006,

T. Kotarbiński, Elementy teorii poznania, logiki formalnej i metodologii nauk, Wrocław-Warszawa-Kraków 1961.

Wykłady i ćwiczenia są prezentacją i omówieniem tradycyjnej problematyki metodologii nauk. Sprowadza się ona do charakterystyki podejmowanych w nauce czynności wiedzotwórczych oraz do charakterystyki ich rezultatów, w postaci teorii naukowych. Zajęcia mają przybliżyć słuchaczom teorię sposobów zdobywania wartościowego poznania w nauce oraz uczyć ich jak organizować, programować i realizować w praktyce, tego rodzaju poznanie. Uwzględniane w tradycyjnej metodologii nauk czynności wiedzotwórcze dzieli się zwykle na trzy grupy: 1) wstępne, 2) właściwe i 3) budowanie teorii.

Wykłady i ćwiczenia są prezentacją i omówieniem tradycyjnej problematyki metodologii nauk. Sprowadza się ona do charakterystyki podejmowanych w nauce czynności wiedzotwórczych oraz do charakterystyki ich rezultatów, w postaci teorii naukowych. Zajęcia mają przybliżyć słuchaczom teorię sposobów zdobywania wartościowego poznania w nauce oraz uczyć ich jak organizować, programować i realizować w praktyce, tego rodzaju poznanie. Uwzględniane w tradycyjnej metodologii nauk czynności wiedzotwórcze dzieli się zwykle na trzy grupy: 1) wstępne, 2) właściwe i 3) budowanie teorii. Pierwszy blok tematyczny prezentowany na zajęciach omawia sposoby uzasadniania zdań w nauce (wykłady: 2-7). Dotyczy więc właściwych czynności wiedzotwórczych. Zaprezentowane tu zostaną bezpośrednie sposoby uzasadniania zdań takie, jak doświadczenie, konwencja terminologiczna, intuicja, czy autorytet oraz pośrednie, w postaci podstawowych typów rozumowań stosowanych w nauce. Problematyka ta zostanie zaprezentowana w ujęciu historycznym na tle sporu między indukcjonizmem a hipotetyzmem. Ten cykl tematyczny zostanie zamknięty omówieniem pojęcia wyjaśniania naukowego i zaprezentowania podstawowych jego modeli. Kolejny blok zagadnień dotyczy struktury teorii naukowych (wykłady: 8-12). Poza charakterystyką takich pojęć, jak teoria naukowa, prawo nauki, model, zostanie przedyskutowana tu rola wstępnych czynności wiedzotwórczych, do których zalicza się definiowanie, klasyfikowanie i porządkowanie. Poszczególne klasyczne rozróżnienia typów nauk i ich odmienności metodologiczne zostaną omówione w ostatnim bloku zajęć (wykłady: 13-15).

K. Ajdukiewicz, Logika pragmatyczna, Warszawa 1965,

The Blackwell Guide to the Philosophy of Science, (ed. P. Machamer and M. Silberstein), Malden-Oxford 2001,

A Companion to the Philosophy of Science, (ed. W. H. Newton-Smith), Malden-Oxford 2001,

A. Grobler, Metodologia nauk, Kraków 2006,

T. Kotarbiński, Elementy teorii poznania, logiki formalnej i metodologii nauk, Wrocław-Warszawa-Kraków 1961.

Wykłady i ćwiczenia są prezentacją i omówieniem tradycyjnej problematyki metodologii nauk. Sprowadza się ona do charakterystyki podejmowanych w nauce czynności wiedzotwórczych oraz do charakterystyki ich rezultatów, w postaci teorii naukowych. Zajęcia mają przybliżyć słuchaczom teorię sposobów zdobywania wartościowego poznania w nauce oraz uczyć ich jak organizować, programować i realizować w praktyce, tego rodzaju poznanie. Uwzględniane w tradycyjnej metodologii nauk czynności wiedzotwórcze dzieli się zwykle na trzy grupy: 1) wstępne, 2) właściwe i 3) budowanie teorii.

Wykłady i ćwiczenia są prezentacją i omówieniem tradycyjnej problematyki metodologii nauk. Sprowadza się ona do charakterystyki podejmowanych w nauce czynności wiedzotwórczych oraz do charakterystyki ich rezultatów, w postaci teorii naukowych. Zajęcia mają przybliżyć słuchaczom teorię sposobów zdobywania wartościowego poznania w nauce oraz uczyć ich jak organizować, programować i realizować w praktyce, tego rodzaju poznanie. Uwzględniane w tradycyjnej metodologii nauk czynności wiedzotwórcze dzieli się zwykle na trzy grupy: 1) wstępne, 2) właściwe i 3) budowanie teorii. Pierwszy blok tematyczny prezentowany na zajęciach omawia sposoby uzasadniania zdań w nauce (wykłady: 2-7). Dotyczy więc właściwych czynności wiedzotwórczych. Zaprezentowane tu zostaną bezpośrednie sposoby uzasadniania zdań takie, jak doświadczenie, konwencja terminologiczna, intuicja, czy autorytet oraz pośrednie, w postaci podstawowych typów rozumowań stosowanych w nauce. Problematyka ta zostanie zaprezentowana w ujęciu historycznym na tle sporu między indukcjonizmem a hipotetyzmem. Ten cykl tematyczny zostanie zamknięty omówieniem pojęcia wyjaśniania naukowego i zaprezentowania podstawowych jego modeli. Kolejny blok zagadnień dotyczy struktury teorii naukowych (wykłady: 8-12). Poza charakterystyką takich pojęć, jak teoria naukowa, prawo nauki, model, zostanie przedyskutowana tu rola wstępnych czynności wiedzotwórczych, do których zalicza się definiowanie, klasyfikowanie i porządkowanie. Poszczególne klasyczne rozróżnienia typów nauk i ich odmienności metodologiczne zostaną omówione w ostatnim bloku zajęć (wykłady: 13-15).

K. Ajdukiewicz, Logika pragmatyczna, Warszawa 1965,

The Blackwell Guide to the Philosophy of Science, (ed. P. Machamer and M. Silberstein), Malden-Oxford 2001,

A Companion to the Philosophy of Science, (ed. W. H. Newton-Smith), Malden-Oxford 2001,

A. Grobler, Metodologia nauk, Kraków 2006,

T. Kotarbiński, Elementy teorii poznania, logiki formalnej i metodologii nauk, Wrocław-Warszawa-Kraków 1961.