Translatorium

zaawansowany

WIEDZA

FP2_W14

UMIEJĘTNOŚCI

FP2_U12

KOMPETENCJE SPOŁECZNE

FP2_K01

Zajęcia poświęcone są teorii przekładu, metodom analizy przekładu oraz wpływowi przekładu na recepcję dzieła, a co za tym idzie podejmują kwestię roli przekładu w badaniach literaturoznawczych. Obejmują także ćwiczenia praktyczne i pracę z tekstem polskim jak również angielskim o charakterze użytkowym i literackim.

Cele przedmiotu:

operacjonalizacja wiedzy historycznoliterackiej w perspektywie translatologicznej. Poznanie głownych nurtów teorii przekładu, analiza egzemplifikacji diachronicznych inwwariantnych tłumaczeń tekstu źródłowego, analiza synchroniczna, porządkowanie i hierarchizowanie relacji zachodzacych pomiędzy przekładem a recepcją dzieła, wykrywanie i dyskutowanie wpływu talentu indywidualnego tłumacza na stopnień obiektywizacji w tlumaczeniu, badanie i tworzenie paradygmatu literaturoznawczej lektury przekładu. Wyciąganie wniosków i krytyczne formułowanie schematów wykorzystywania analiz translatologicznych w analizach litearturoznawczych.

E. Balcerzan, Tłumaczenie jako wojna światów, Poznań 2009.

E. Balcerzan, E. Rajewska, Pisarze polscy o sztuce przekładu, Poznań 2007.

S. Barańczak, Ocalone w tłumaczeniu: szkice o warsztacie tłumacza poezji z dodatkiem małej antologii przekładów/problemów, Kraków 2004.

Wacław Borowy, Studia i szkice literackie. Warszawa 1983.

Miejsca wspólne. Red. E. Balcerzan, S. Wysłouch, Warszawa 1997.

Nowa encyklopedia przekładoznawstwa. Pod red. U. Dąmbskiej-Prokop, Kielce 2010.

Współczesne teorie przekładu. Antologia. Red. P. Bukowski, M. Heydel, Kraków 2009.

M. Brocki, Antropologia. Literatura-Dialog-Przekład, Wrocław 2008.

FP2_W14

zna periodyzację polskiej refleksji translatologicznej i potrafi scharakteryzować jej okresy

zna strategie translacyjne i zasady ich stosowania

potrafi scharakteryzować specyfikę przełomu kulturowego w badaniach nad przekładem

FP2_U12

zna język angielski na poziomie B2+, terminologię literaturoznawczą i potrafi czytać i streszczać teksty w języku angielskim właściwe dla swej dyscypliny

FP2_K01

ma świadomość poziomu swojej wiedzy, rozumie potrzebę uczenia się przez rozwijanie zdobytych umiejętności oraz stosowanie ich w pracy zawodowej (nauczycielskiej, redakcyjnej)

Uczestnik zajęć :

- opisuje periodyzację polskiej refleksji translatologicznej i potrafi scharakteryzować jej okresy

- klasyfikuje różnorodne strategie translacyjne i zasady ich stosowania

potrafi scharakteryzować specyfikę przełomu kulturowego w badaniach nad przekładem

- ma uporządkowaną wiedzę o typach zależności zachodzących pomiędzy oryginałem a przekładem

- identyfikuje zależności zachodzące pomiędzy - tekstem przekładu a recepcją dzieła w kulturze docelowej

- tluamczy metodę opisowych badań przekładu

potrafi scharakteryzować związki komparatystyki i translatologii

- ma uporządkowaną i pogłębioną wiedzę o wybranych kanonicznych dziełach literatury powszechnej i ich kontekstach kulturowych, ma szczegółową wiedzę o najnowszych badaniach z tego zakresu i ich rezultatach

- ma uporządkowaną wiedzę o wpływie tłumaczenia na recepcję dzieła

- demonstruje i argumentuje kulturotwórczą rolę tłumaczeń Biblii w ujęciu diachronicznym i problemowym

- opracowuje problemy związane z analizą i interpretacją dzieł pisanych przez pisarzy wielojęzycznych, transmigrantów i potrafi wskazać sposoby ich rozwiązywania

- poddaje krytyce autoprzekłady i potrafi wskazać sposoby rozwiązywania zidentyfikowanych problemów

- zachowuje zasady etyki autorskiej, rozumie zasady zarządzania zasobami własności intelektualnej oraz związaną z nimi terminologię

- potrafi integrować w swoim warsztacie naukowym metody analizy historycznoliterackiej dzieła, metody zwrotu kulturowego w badaniach nad przekładem oraz uwzględniać perspektywę kognitywistyczną i komparatystyczną

- referuje rzeczowo i płynnie literaturę przedmiotu, merytorycznie argumentuje, formułuje wnioski i je syntetyzuje

- zna język angielski na poziomie B2+, terminologię literaturoznawczą i potrafi czytać i streszczać teksty w języku angielskim właściwe dla swej dyscypliny

- ma świadomość poziomu swojej wiedzy, rozumie potrzebę uczenia się przez rozwijanie zdobytych umiejętności oraz stosowanie ich w pracy zawodowej (nauczycielskiej, redakcyjnej)

- potrafi określić cel swojej pracy i dobrać adekwatnie metody jego osiągnięcia posługując się zdobytą wiedzą

Uzasadnienie ECTS:

udział w zajęciach 30 godz. = 1 ECTS

samodzielna lektura 15 godz. = 0,5 ECTS

przygotowanie do sprawdzianu 15 godz. = 0,5 ECTS

suma: 60 godz. = 2 ECTS

Metody dydaktyczne i sposoby weryfikacji efektów kształcenia:

Metody:

1. wykład informacyjny, konwersatoryjny

2. analiza tekstów (metoda ćwiczeniowa)

3. prezentacja multimedialna (pokaz)

Efekty w obszarze wiedzy są osiągane takimi metodami, jak: wykład informacyjny, konwersatoryjny, prezentacja.

Efekty w obszarze umiejętności są osiągane takimi metodami, jak: analiza tekstów specjalistycznych, analiza materiału literackiego z użyciem aparatu krytycznego.

Efekty w obszarze kompetencji społecznych są osiągane na podstawie pracy na zajęciach: wchodzenie w interakcje, organizowanie pracy w grupie.

Zajęcia kończą się zaliczeniem na ocenę.

Ocena obejmuje następujące elementy:

- obecność i aktywne uczestnictwo w zajęciach (dopuszczalne 2 nieobecności w semestrze)

- czynny udział w ćwiczeniach realizowanych na zajęciach i regularne czytanie przewidzianej literatury przedmiotu

- sprawdzian końcowy pisemny składający się z dwóch części; część A sprawdza wiedzę: znajomość literatury przedmiotu, terminologii, metod oraz wiedzę uzyskaną na zajęciach; część B sprawdza umiejętności

dotyczące samodzielnej analizy porównawczej polskich przekładów fragmentu dzieła literackiego w oryginale.

Na wypadek wprowadzenia nauczania zdalnego KRYTERIA TE NALEŻY ODNIEŚĆ DO FORMY ZDALNEJ PROWADZENIA ZAJĘĆ.

Oznacza to, że brak logowania się i aktywnego uczestniczenia w zajęciach jest traktowany jako nieobecność.

Ocena jest wystawiana na koniec każdego semestru i obejmuje systematyczne wykonywanie ćwiczeń, oraz pisemną analizę problemu (w miejsce pisemnego sprawdzianu końcowego) w oparciu o literaturę przedmiotu i tematykę zajęć.

Ocenę niedostateczną uzyskuje student, który nie uczestniczył w przewidzianej liczbie zajęć, nie uczestniczył aktywnie w zajęciach, nie zaliczył pisemnego sprawdzianu końcowego (nie zna literatury przedmiotu,nie potrafi wskazać i omówić wybranego problemu analitycznego, nie posługuje się terminologią translatologiczną, nie potrafi samodzielnie podjąć analizy porównawczej polskich przekładów).

Ocenę dostateczną uzyskuje student, który uczestniczył w przewidzianej liczbie zajęć, nie uczestniczył aktywnie w zajęciach, zaliczył pisemny sprawdzian końcowy (zna w stopniu podstawowym literaturę przedmiotu, potrafi wskazać wybrany problem analityczny, zna podstawową terminologię translatologiczną, potrafi odtwórczo dokonać analizy porównawczej polskich przekładów).

Ocenę dobrą uzyskuje student, który uczestniczył w przewidzianej liczbie zajęć, uczestniczył aktywnie w zajęciach, zaliczył pisemny sprawdzian końcowy (zna literaturę przedmiotu - potrafi ją dokładnie zreferować, potrafi wskazać i omówić wybrany problem analityczny, posługuje się terminologią translatologiczną, potrafi dokonać analizy porównawczej polskich przekładów).

Ocenę bardzo dobrą uzyskuje student, który aktywnie brał udział w zajęciach, zaliczył pisemny sprawdzian końcowy z wynikiem bardzo dobrym lub dobrym plus (zna literaturę przedmiotu w stopniu wysokiej szczegółowości i potrafi krytycznie odnieść się do prezentowanych w niej koncepcji wskazując zalety i wady danej metodologii , potrafi samodzielnie przeprowadzić analizę wskazanego problemu z odniesieniami do literatury przedmiotu, posługuje się świadomie i płynnie terminologią translatologiczną, umie sformułować dobrze uzasadnione opinie krytyczne). Ocena dobry plus ze sprawdzianu może stanowić podstawę oceny bardzo dobry na koniec zajęć, jeśli aktywność i zaangażowanie studenta w pracę w trakcie dwóch semestrów zajęć legitymizują taką decyzję.

Nie dotyczy