Press Spokesperson's Workshop

Cele przedmiotu:

nabycie umiejętności: kompetentnego prowadzenia działu komunikacji w organizacji, zarządzania obiegiem informacji, reprezentowania organizacji lub jednostki na zewnątrz, troszczenia się o wizerunek organizacji, profesjonalnej reprezentacji jej, korzystania z nowoczesnych technik komunikacji interpersonalnej, zarządzania kryzysami i mediami, tworzenie tekstów i komunikatów PR

Treści merytoryczne:

media relations, autoprezentacja werbalna i niewerbalna, organizacja biura prasowego i komórki PR, optymalizacja i zwiększanie funkcjonalności komunikacji przez internet, formy pisane w PR, inne podstawowe narzędzia PR pozawerbalne, monitoring mediów, zasady udzielania wywiadów, organizacja pracy rzecznika, sprostowanie, odpowiedź do mediów, follow up

LITERATURA PODSTAWOWA:

Łaszyn A. in, e-Kryzys. Jak zarządzać sytuacją kryzysową w internecie, Warszawa 2020.

Łaszyn A., Media i Ty. Jak zarządzać kontaktem osobistym z dziennikarzami, Warszawa 2015.

Tworzydło D., Public relations praktycznie, Rzeszów 2017.

Przybysz M., Rzecznictwo prasowe w instytucjach kościelnych w Polsce w kontekście mediów społecznościowych, Kielce 2013.

LITERATURA POMOCNICZA:

Andrzejewski P., Kot W., Medialne public relations, Poznań 2006.

Binder E., Binder B., Reprezentuję firmę. Jestem rzecznikiem prasowym, PR, asystentem szefa, Warszawa 2001.

Gajdka K., Rzecznik prasowy w otoczeniu mediów. Teoria i praktyka, KRaków 2012.

Gajdka K., Widera Z. (red.), Rzecznictwo prasowe. Teoria, praktyka, konteksty, Katowice 2010.

Gawroński S., Media relations. Współpraca dziennikarzy i specjalistów PR, Rzeszów 2006.

Martela I., Rott D., Rzecznik prasowy: kompetencje interpersonalne - wybrane problemy i zagrożenia, Sosnowiec-Trnava 2011.

Valls J.N., Rzecznik. Krok w krok za Janem Pawłem II, Warszawa 2010.

Przybysz M., Kościół w kryzysie? Crisis management w Kościele w Polsce, Tarnów 2008.

Pietrzak H., Hałaj J.B., Rzecznik prasowy. Teoria i praktyka, Rzeszów 2003.

Adamus-Matuszyńska A., Maćkowska R., Public relations. Sztuka skutecznej komunikacji w teorii i praktyce, Katowice 2013.

Daniłoś M., Video marketing nie tylko na YouTube, Gliwice 2016.

Miotk A., Skuteczne social media. Prowadź badania, osiągaj zamierzone efekty, Gliwice 2012.

Miotk A., Badania w public relations. Wprowadzenie, Warszawa 2012.

Lipińska J., Rosłon G., Public relations instytucji publicznych, Warszawa 2013.

Hope E., Etyka w zawodzie specjalistów public relations, Warszawa 2013.

Kaczmarczyk M., Widera Z., Public relations i marketing w nowoczesnym społeczeństwie, Warszawa 2013.

Lovett J., Sekrety pomiarów w mediach społecznościowych, Gliwice 2013

Li Evans L., Social media marketing, Gliwice 2011

Meerman Scott D., Nowe zasady marketingu i PR, Warszawa 2011

Handley A., Chapman C. C., Treść jest kluczowa, Gliwice 2011.

Wojcik K., Public relations. Wiarygodny dialog z otoczeniem, Warszawa 2013.

Stawarz B., Content marketing po polsku, Warszawa 2014

Bielawski P., Public relations: zarządzanie informacjami, Opole 2011.

Kaczmarek-Śliwińska M., Public relations w zarządzaniu sytuacjami kryzysowymi organizacji. Sztuka komunikowania się, Warszawa 2015

Bucki P., Viral. Jak zarażać ideami i tworzyć wirusowe treści, Warszawa 2019.

Górecka-Butora P. Strykowski P., Biegun K., Influencer marketing od A do Z, Bielsko-Biała 2019.

Lieb R., Szymański J., Content. Elementarna cząstka marketingu, Kraków 2018.

Stawarz-Garcia B., Content marketing i social media. Jak przyciągnąć klientów, wyd. II, Warszawa 2018.

Szlak J., Opowieści w marketingu, Lublin 2016.

Tkaczyk P., Narratologia, Warszawa 2017.

Tobiasz M., Szymański W., Content marketing. Współczesny poradnik po marketingu treści, Rzeszów 2016.

Na zaliczenie studenci przygotowują materiały prasowe dla realnie istniejącego podmiotu niekomercyjnego, tworzą memy, aktywnie uczestniczą w zajęciach, tworzą realne komunikaty i formy PR.